Іваліднасць – гэта праблема, якая так або інакш датычыцца кожнага чалавека на зямлі. Убачыўшы на вуліцы чалавека ў інваліднай калясцы або маму з сумнымі вачыма, якая спрабуе пацешыць сваё не падобнае на астатніх дзіця, мы стараемся адвесці погляд і цалкам абстрагавацца ад праблемы. А ці правільна гэта? Ці многія з нас задумваюцца аб тым, што жыццё непрадказальнае, і ў любы момант бяда можа здарыцца з намі ці нашымі блізкімі? Толькі ў нашым раёне (Клічаўскі раён) пражывае 970 чалавек, якія маюць статус інваліда.
На вялікі жаль, рэальнасць дастаткова жорсткая, і ніхто не ведае, што здарыцца заўтра, або праз месяц, год.
Не выпадкова перыяд з 1983 па 1992 год быў названы дзесяцігоддзем інвалідаў Арганізацыі Аб’яднаных Нацый. Мэта такога маштабнага па часе праекта – павышэнне інфармаванасці і прыняцця мер па паляпшэнні становішча інвалідаў і забеспячэнні для іх роўных магчымасцяў. За гэты перыяд быў прыняты шэраг міжнародных дакументаў у дачыненні да інвалідаў, закліканых палепшыць становішча гэтай катэгорыі грамадзян. Па завяршэнні дзесяцігоддзя Генеральная Асамблея ААН абвясціла 3 снежня Міжнародным днём інвалідаў. Замацаваны Указам Прэзідэнта гэты дзень і ў нашай краіне.
Як і ва ўсіх краінах у раёне праводзяцца мерапрыемствы ў азнаменаванне Дня інвалідаў, тым самым нагадваюць нам пра праблемы гэтых людзей. А галоўнае назначэнне гэтага дня — забяспечыць для людзей з абмежаванымі магчымасцямі стабільную сацыяльную абарону і падтрымку, роўныя з усімі астатнімі членамі грамадства правы.
Згодна з Канстытуцыяй, людзі з абмежаванымі магчымасцямі маюць роўныя правы з усімі грамадзянамі краіны.
Наша таварыства інвалідаў створана для таго, каб спрыяць інтэграцыі людзей з абмежаванымі магчымасцямі ў грамадства, — падкрэсліла Людміла Данільчык, старшыня раённай арганізацыі Беларускага таварыства інвалідаў. Часам інваліды, імкнучыся даказаць сваю паспяховасць, дамагаюцца большага, чым звычайныя людзі.
На гэтай пасадзе я ўсяго год, таму з групай аднадумцаў яшчэ толькі фарміруем наш актыў, прымаем удзел у шматлііх мерарыемствах, якія праводзяцца ў раёне і вобласці, стараемся крочыць у нагу з часам, займацца пасільнымі фізічнымі нагрузкамі, творчасцю.
Наша таварыства дзякуючы дабрачыннасці Ю. У Грынюка, мае ўласнае памяшканне, дзе ёсць цяпло і неабходныя санітарна-гігіенічныя ўмовы. Абсталяваннем і навядзеннем утульнасці займаюцца нашы руплівыя ўмеліцы і на ўсе рукі майстрыхі: Т. В. Паўлычава, Т. Л. Маркава, К. У. Нікіціна, Г. М. Старповіч, А. Л. Старавойтава, Н. М. Дзяржанская, А. В. Кудлоўская, Т. В. Сямёнава і многія іншыя.
Мы вельмі ўдзячныя нашым фундатарам К. І Грасевічу, Ю. У Грынюку, А. М. Сямёнавай, фонду ”Табея”,ААТ “Лента”, грамадскай арганізацыі “Благо” і іншым добрым лдзям за падтрымку і дапамогу.
У нас шмат планаў і цікавых задум па арганізацыі адпачынку і культурных мерапрыемстваў. Мы маем дамоўленасць з Бабруйскім драмтэатрам, на наведванне іх праграм і спектакляў, праводзім майстар-класы па вышыванні, па канзашы, вязанні. Ёсць жаданне наведваць басейн, зсталося толькі знайсці транспарт, можа , дзякуючы гэтай публікацыі, хто небудзь прапануе нам дапамогу і падтрымку.
Людзі з інваліднасцю абмежаваныя фізічна, але яны бязмежныя ў сваіх здольнасцях, талентах і імкненні да самавыяўлення. Дзякуючы велізарнай сіле духу і волі, гэтыя людзі дабіваюцца поспехаў у самых разнастайных сферах: навуцы, бізнэсе, мастацкай творчасці, мастацтве, спорце.
Няправільна думаць, што ў Дзень інвалідаў людзі з абмежаванымі магчымасцямі здароўя чакаюць ад астатняга насельніцтва жалю. Хутчэй яны чакаюць павагі і прызнання іх магчымасцяў, абароны годнасці, правоў і дабрабыту.
Алина СУДНІК